Litli pilturinn

Það kom að því á endanum að litli þrjóskupúkinn varð að gefa undan og koma í heiminn. Það gerðist þann 22. apríl kl 19:41. Kvöldið áður hafði ég farið upp á spítala til að framkalla fæðinguna og það þurfti lítið til því 2 klst eftir að við mættum var ég komin með verki. Ég var færð upp á Hreiður og Jón var kallaður út um nóttina. Eitthvað var stubbur þó ekki alveg tilbúinn í það að koma í heiminn og hélt hann sér sem fastast þrátt fyrir hinar ýmsu tilraunir hjá mér, ljósunum og læknunum. Það var svo um kl:18 þegar allar tilraunir voru dæmdar fullreyndar og ákveðið að koma piltinum til aðstoðar í gegnum brunaútganginn. Við vorum þá preppuð í keisara og var pilturinn kominn í heiminn stuttu seinna, hraustur og sterklegur og hans fyrsta verk eftir að í heiminn var kominn var að míga á barnalækninn. Við mæðgininn eyddum því nokkrum dögum upp á fæðingardeil áður en við fengum að koma heim og það er helsta ástæðan fyrir þögn á þessu bloggi. Eftir að við komum heim hefur tekið við endalausar brjóstagjafir og þar sem maður hreinlega sætir færis til að komast í sturtu og að borða þá hefur ekki gefist mikill tími i bloggskrif.

En litla fjölskyldan er alveg í skýjunum og við foreldrarnir höfum mestar áhyggjur af því að við förum bráðlega að prumpa bleiku glimmeri. Svona væmin barnahamingja fer alveg rosalega með kúlið hjá manni, hehehe.

Pilturinn er voðalega sterkur og hraustur og líkist Jóni Grétari alveg ótrúlega mikið. Ég virðist eiga mjög lítið í honum og það sem er svona helst vísað er að hann gæti haft óþolinmæðina og löngu fingurneglunar frá mér, annað á Jón Grétar. Þess má geta sérstaklega að pilturinn er því miður ekki rauðhærður og móðirin er búin að kemba í gegnum allt hárið á honum og hefur ekki enn fundið eitt einasta rauða hár. Eins og áður sagði þá er annar Jón greinilega mættur á svæðið og hann er meira segja þrjóskt naut eins og pabbinn.

Ekki fréttir...

Mér skilst að fólk sé farið að lengja eftir fréttum af erfingjanum og er farið að kvarta yfir að ekkert komi hingað inn. En þar sem fréttir fljúga yfirleitt nokkuð hratt, og þar sem lítið hefur frést af okkur, þá er strákurinn bara enn í góðu yfirlæti í mallanum á móður sinni. Það hafa verið ýmsar þeoríur í gangi um þetta ferli allt, en við foreldrarnir höllumst að því að það sé "Naut" á leiðinni. Nautsmerkið byrjar s.s. þann 20. apríl og þar sem Naut eru fræg fyrir einstaka þrjósku og viljafestu (ef fólk vissi það ekki þá er pabbinn líka naut), þá er svo sem alveg líklegt að litla nautið ríghaldi sér í þangað til að hans tími komi. Hann er svo sem alveg búin að sanna að hann hafi allt til þess að bera að vera þrjóskt Naut.

Fólk hefur annars verið duglegt að senda okkur ýmsar aðferðir við að koma þessu af stað. Við erum þakklát fyrir hugmyndirnar þó sumar séu æði frumlegar. Við erum frekar afslöppuð yfir þessu öllu saman þó ég verði að viðurkenna það að ég sé aðeins byrjuð að þreytast. Sem betur fer er góður hópur af fólki í kringum mann sem passar að manni leiðist ekki, né verði of myglaður af ástandinu.

Jón hefur lifað af nokkrar bylgjur af hreiðurgerð, og þar sem þetta hefur dregist á langinn þá hef ég heimtað að hreiður-hreingerninginn sé endurtekinn nokkrum sinnum. Það er alveg ótrúlega magnað að upplifa sjálfan sig svona hrikalega geðveikan. Þeir sem þekkja til vita að ég er ekki alveg húsmóðurtýpan og stundum þegar ég tala þá trúi ég ekki að ég sé í alvörunni að segja þetta. Aldrei í lífinu hefði ég trúað því að ég gæti ekki hætt að hugsa um það að það hafi ekki verið þrifið nægilega vel undir rúmmi (nota bene... ekki nægilega vel, það var sko þrifið, var ekki viss hvort það væri alveg 100% hreint), eða að það ætti eftir að sótthreinsa klóstið og vaskinn á baðinu. Já, það sem ég vel mér að vera andvaka yfir þessa dagana. Þið skiljið núna afhverju ég upplifi mig sem snargeðveika.

En jæja, kannski meira af heiðurgerð seinna.
Kv,
Beta