Litli pilturinn

Það kom að því á endanum að litli þrjóskupúkinn varð að gefa undan og koma í heiminn. Það gerðist þann 22. apríl kl 19:41. Kvöldið áður hafði ég farið upp á spítala til að framkalla fæðinguna og það þurfti lítið til því 2 klst eftir að við mættum var ég komin með verki. Ég var færð upp á Hreiður og Jón var kallaður út um nóttina. Eitthvað var stubbur þó ekki alveg tilbúinn í það að koma í heiminn og hélt hann sér sem fastast þrátt fyrir hinar ýmsu tilraunir hjá mér, ljósunum og læknunum. Það var svo um kl:18 þegar allar tilraunir voru dæmdar fullreyndar og ákveðið að koma piltinum til aðstoðar í gegnum brunaútganginn. Við vorum þá preppuð í keisara og var pilturinn kominn í heiminn stuttu seinna, hraustur og sterklegur og hans fyrsta verk eftir að í heiminn var kominn var að míga á barnalækninn. Við mæðgininn eyddum því nokkrum dögum upp á fæðingardeil áður en við fengum að koma heim og það er helsta ástæðan fyrir þögn á þessu bloggi. Eftir að við komum heim hefur tekið við endalausar brjóstagjafir og þar sem maður hreinlega sætir færis til að komast í sturtu og að borða þá hefur ekki gefist mikill tími i bloggskrif.

En litla fjölskyldan er alveg í skýjunum og við foreldrarnir höfum mestar áhyggjur af því að við förum bráðlega að prumpa bleiku glimmeri. Svona væmin barnahamingja fer alveg rosalega með kúlið hjá manni, hehehe.

Pilturinn er voðalega sterkur og hraustur og líkist Jóni Grétari alveg ótrúlega mikið. Ég virðist eiga mjög lítið í honum og það sem er svona helst vísað er að hann gæti haft óþolinmæðina og löngu fingurneglunar frá mér, annað á Jón Grétar. Þess má geta sérstaklega að pilturinn er því miður ekki rauðhærður og móðirin er búin að kemba í gegnum allt hárið á honum og hefur ekki enn fundið eitt einasta rauða hár. Eins og áður sagði þá er annar Jón greinilega mættur á svæðið og hann er meira segja þrjóskt naut eins og pabbinn.