... en þú mátt kalla mig magister Elísabet

Ég kom heim í gær frá Stokkhólmi eftir alveg dásamlega helgarferð með pa og ma. Það var líka æðislegt að fá að hitta Jón og eyða smá tíma í hreiðrinu okkar. Við höfðum það alveg ferlega gott, átum góðan mat og áttum góðar stundir. Pa og ma fengu íbúðina hjá henni Huldu og ég og Jón kúrðum saman í okkar íbúð. Aðaltilgangur ferðarinn var þó sá að útskrifast og gerðist það á föstudaginn. Það var alveg frábært, bæði flott athöfn og ferlega skemmtileg matarveisla á eftir. Þegar fólk er komið upp á stóla í partíum þá flokkast það sem nokkuð hresst á mínum mælikvarða (þó að stóla-standeríið sé einungis vegna undarlegra söngsiða sænskra stúdenta).

Í ferðinni tókst mér síðan að afgreiða flest allar jólagjafirnar, ekkert smá næs. Það var samt ferlega leiðinlegt að kveðja Jón, þó að mar ætti að vera komin í æfingu. En maður verður bara að horfa á björtu hliðarnar og hugsa með sér að það er lúxusvandamál að hafa einhvern til að sakna, sérstaklega þegar maður veit að við hittumst bráðum aftur.