Raindrops keep falling...

Og það rignir í Stokkhólmi. Það er búið að rigna stanslaust síðan Ella lenti í gærkvöldi. Þetta byrjaði með stæl. Ég var á leiðinni niður á lestarstöð að taka á móti henni, stóð við gluggann í skónum með regnhlífina í hendinni þegar ég sá þessa rosalegu eldingu dúndra niður í húsið við hliðina á okkur. Ég hálf fraus í sporunum og spurði Jón hvort það væri nokkuð hættulegt að fara út með regnhlíf. Við, alveg klúless, fórum á netið þar sem stóð að í þrumuveðri ætti maður að leita skjóls innandyra og alls ekki undir tré. Þannig að regnhlífin var ekki góð hugmynd þar sem hún hefði virkað sem meðalgóður eldingavari. Á meðan dúndruðu eldingarnar niður í húsin í kringum okkur og þrumurnar fengu jörðina til að skjálfa. Ég var orðin hálf skelkuð af öllum þessum látum, og harðneitaði að fara út að taka á móti Ellu, í þeim töluðum orðum sprakk ein eldingin fyrir ofan húsið okkar. Sem betur fer var aðeins seinkun á fluginu hennar þannig að hún þurfti ekki að bíða eftir mér. Við erum samt búin að hafa það voðalega huggó. Versluðum í matinn í dag, Ella eldaði dýrindis máltíð og svo horfðum við á vídjó í kvöld. Ég skellti inn nokkrum myndum með annarri hendinni á meðan.